ندامت
با چشمانی باز و دهانی بسته
فرو می روم در آب
با پیشانی غرقه به خون
و دستان زخمی تو .
عفونت افکارم را
کلر سوزنده می شوید
آب ، نه !
این ،
آخرین راه نجات است
می فهمم
ماهی ها در خشکی می میرند !
+
کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤۸ ب.ظ ; ۱۳٩۱/٥/۸